Fragment z książki Swamiego: Srila Jiva Goswami’s Tattva-Sandarbha, Sacred India’s Philosophy of Ecstasy. kṛṣṇa-varṇaṁ tviṣākṛṣṇaṁ sāṅgopāṅgāstra-pārṣadam yajñaiḥ-saṅkīrtana-prāyair yajanti hi su-medhasaḥ W pierwszej anuczhedzie (części, anuccheda) [Tattwasandarbhy] Śri Dżiwa (Śrī Jīva) cytuje niezwykle istotny werset ze Śrimad Bhagawatam, który uznawany jest za wastunirdeśę (vastu-nirdeśa), przedstawienie głównego tematu tego traktatu: W kalijudze osoby o bardzo subtelnej, czytaj dalej »
Sposób życia, jaki przekazał Śri Czajtanja, miał w pewnym sensie niewiele wspólnego ze sferą moralności. Z jednej strony akceptował normy moralne wpajane w systemie społecznym warnaśrama, z drugiej zaś odrzucił je podczas rozmowy z Rają Ramanandą (Rāya Rāmānada): eho bāhya, āge kaha āra. Nasuwa się zatem pytanie: „Jaką religię prezentuje Śri Czajtanja?”. „Czy umniejsza ona czytaj dalej »
Mówi się, że Śankaraczarja jest inkarnacją Pana Śiwy. Głównych wrogów idei adwajtawedanty Śankary można znaleźć w sampradajach (sampradaya [sukcesja nauczycieli]) Madhwy (Madhvā) i Ramanudży (Rāmānuja). Niektórzy z linii Madhwy podczas czynności fizjologicznej intonowali mantrę mówiącą, że oddają mocz na Śankarę. To bardzo dobitne wyrażenie opinii. W sukcesji Ramanudży panują również bardzo negatywne emocje wobec Śiwy. czytaj dalej »
16 października 2016 – 21:16
Budda nauczał, że empiryczna obserwacja doświadczeń, której ostatecznym celem jest ujrzeć i urzeczywistnić tkwiące w ich istocie prawdy o nietrwałości (anicca), bezjaźniowości (annata) oraz cierpieniu (dukkha), w logiczny sposób prowadzi do nieprzywiązywania się do doznań. Podczas gdy odrzucenie przez Buddę idei jaźni wydaje się sprzeczne z tym, co podpowiada intuicja, taką samą postawę, jaką przyjął czytaj dalej »
Wisznuizm gaudija jest teologią bardzo wzniosłą i dlatego szczególnie podatną na niezrozumienie. Wnikliwe studiowanie świętych tekstów ujawnia, że prawdziwy wielbiciel jest osobą zintegrowaną w tym sensie, iż naprawdę przyswoił sobie sedno wszystkich etapów poprzedzających oddanie, czyli: życia społeczno-religijnego, wyrzeczenia oraz wiedzy. Jest kimś rzadko spotykanym. Bhakti jest jogą najwyższą, gdyż sięga ponad wyzwolenie, lecz jednocześnie czytaj dalej »
Śrila Prabhupada odszedł z tego świata we Wryndawanie, skąd na początku do nas wyruszył. Odszedł pochłonięty tłumaczeniem i komentowaniem rozrywki brahmawimohana ze Śrimad Bhagawatam. Kryszna planował w niej piknik w porze obiadu. Śrila Prabhupada lubił słynny obraz, który to przedstawia. To właśnie wtedy, podczas tej rozrywki – gdy tęsknił, by pójść na wzgórze Gowardhana– jego czytaj dalej »
14 października 2012 – 19:32
W moim ostatnim artykule „Anadi dla początkujących: Wszyscy musimy gdzieś (się) zaczynać – a może nie?” przeciwstawiłem różne podejścia do kwestii anadikarmy przyjęte przez niektórych aczarjów z pariwary Bhaktiwinody twierdzeniom z śastr oraz wskazałem oczywiste różnice, które się w związku z tym pojawiają. Różnice te zmuszają nas do znalezienia sposobu ich rozwiązania. Z pewnością nie czytaj dalej »
